برگشتم ... نمی دونم خوش گذشت یا نه ؟ از من این سوالو نپرسید ! خیلی وقته خوش نگذروندم ... توی راه ، موقعی که تا چشم کار می کنه بیابون خداست و خط سفید وسط جاده می ره و می ره  و معلوم نیست می خواد به کجا برسه فرصت زیادی هست برای فکر کردن ، شاید به امید بخشیده شدن و شاید هم بخشیدن !

از بس که از یه جاده اومدیم همه جا رو حفظ شدم ، موقعی که دلت می خواد بری و هرچه زودتر به مقصد برسی ، یه دونه از این سوهانی ها سرراهت سبز می شه ! آی لجم می گیره ازشون !‌ دوست دارم یه کله برم تا برسم ، بی هیچ مانع و سرعت گیری . اتوبوسهای خطوط مسافرتی ایران پیما ! مجهز به سیستم موقعیت یاب جهانی (‌GPS !  ) که کرایه ی اصفهان تا تهرانو می گیرن و هنوز نرسیده به قم کله ی نیمه کچل شوفر از اتوبوس بیرونه که تهران سه نفر ! و جاتو تعارف می کنه به آدمایی که توی آفتاب ، کنار بزرگراه وایسادن .

سرم گیج می ره ، همه جا بوی اتوبوس می ده و فقط صدای ممتد بوقی توی گوشمه که یادم می ندازه : دوست ندارم مسافر باشم !

نوشته شده در یکشنبه 86/5/28ساعت 10:51 عصر توسط هـاجـر زمـانـی نظرات ( ) | |